-
Meisam Vahid Tammar
-
99:1
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا'Iḏā Zulzilati Al-'Arḍu ZilzālahāYer özünə məxsus (yaradılışın tarixində yalnız bircə dəfə baş verəcək) bir titrəyişlə titrədiyi zaman, -
99:2
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَاWa 'Aḫrajati Al-'Arḍu 'AṯqālahāYer öz qiymətli yüklərini və çox dəyərli mallarını (ölüləri, mədənləri və xəzinələri) çıxarıb atacağı zaman, -
99:3
وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَاWa Qāla Al-'Insānu Mā LahāVə (onun köksündən çıxan) insan (təəccüb və dəhşətlə): «Buna, nə olub?!» – deyəcəyi zaman -
99:4
يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَاYawma'iḏin Tuḥaddiṯu 'AḫbārahāMəhz o gün yer öz xəbərlərini açıb söyləyər. (Köksündəkiləri çıxarıb atmağı onun elə danışmasıdır. Yaxud da o elə dilə gələrək danışar). -
99:5
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَىٰ لَهَاBi'anna Rabbaka 'Awḥá LahāOna görə ki, sənin Rəbbin ona vəhy etmişdir. -
99:6
يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْYawma'iḏin Yaṣduru An-Nāsu 'Aštātāan Liyuraw 'A`mālahumO gün insanlar əməllərinin (haqq-hesabının) özlərinə göstərilməsi üçün (qəbirlərdən) dəstə-dəstə çıxıb (haqq-hesab səhnəsinə tərəf) gələrlər və əməlləri(nin qarşılığı, ya eyni ilə təcəssümü) onlara göstərilsin deyə (haqq-hesab mərkəzindən öz əbədi məskənlərinə doğru) çıxarlar. -
99:7
فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُFaman Ya`mal Miṯqāla ḏarratin ḫayrāan YarahuHər kim bir zərrə ağırlığında yaxşı iş görmüşsə, onu(n qarşılığını, yaxud eyni ilə təcəssümünü) görəcəkdir. -
99:8
وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُWa Man Ya`mal Miṯqāla ḏarratin šarrāan YarahuVə hər kim bir zərrə ağırlığında pis iş görmüşsə, onu görəcəkdir.
Bağışlayan və mehriban Allahın adı ilə.
Пророк Мухаммад, да благословит Аллах его и его род, сказал: «Читающий суру „Аз-Зальзала“ приравнивается к тому, кто читает суру „Аль-Бакара“. Его вознаграждение будет таким же, как у человека, прочитавшего четвёртую часть Корана» (Ат-Табарси, «Маджма аль-байан», т. 10, с. 524).
Имам Садык, да будет мир с ним, сказал: «Читайте суру „Аз-Зальзала“ без устали, поскольку каждый, кто читает её в своих обязательных молитвах, никогда не попадёт в землетрясение и не погибнет от него. Кроме того, до самой своей смерти он может не опасаться удара молнии или каких-либо других земных напастей» (Аль-Хувайзи, «Нур ас-сакалейн», т. 5, с. 347).