-
Meisam Vahid Tammar
-
20:1
طهṭāhāTa, Ha. (Mən pak, qüsursuz və hidayət edənəm. Ey Muhəmməd! Ey pak qəlbli və yol göstərən böyük insan! Namaz vaxtı hər iki ayağını yerə qoy.) -
20:2
مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰMā 'Anzalnā `Alayka Al-Qur'āna LitašqáBiz Quranı sənə (onun icrası yolunda, yaxud onun qəbul edilməməsindən təəssüflənməklə, yaxud da ağır ibadətlə etməklə) zəhmət və əziyyətə düşməyin üçün nazil etmədik. -
20:3
إِلَّا تَذْكِرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ'Illā Taḏkiratan Liman YaḫšáLakin (Biz onu) qorxan (tovhid fitrəti əsasında xilqətində yaradılışın mənşəyi və məad qorxusu olan) hər bir kəsə bir öyüd olması üçün (göndərdik). -
20:4
تَنزِيلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَىTanzīlāan Mimman ḫalaqa Al-'Arḍa Wa As-Samāwāti Al-`Ulā(Bu Quran) yeri və uca göyləri yaradan tərəfindən nazil edilmişdir. -
20:5
الرَّحْمَـٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰAr-Raḥmānu `Alá Al-`Arši AstawáRəhman olan Allah (varlıq aləminin səltənət və hökmranlıq) taxtın(ın) üzərində qərar tutmuşdur. -
20:6
لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَىٰLahu Mā Fī As-Samāwāti Wa Mā Fī Al-'Arḍi Wa Mā Baynahumā Wa Mā Taḥta Aṯ-ṯaráGöylərdə, yerdə, onların ikisinin arasında və torpağın altında (və yer kürəsində) olanlar(ın hamısı) Ona məxsusdur (onların hamısının yaradılışı, qorunması, idarə edilməsi və yox edilməsi Onun istək və qüdrətinə tabedir). -
20:7
وَإِن تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَىWa 'In Tajhar Bil-Qawli Fa'innahu Ya`lamu As-Sirra Wa 'AḫfáƏgər sözünü aşkar desən (buna ehtiyac yoxdur), çünki O, gizlini də, daha gizlini də bilir (gizlidən məqsəd xəlvəti söhbət, daha gizlidən məqsəd isə qəlbə gələn və ya hətta heç qəlbə də gəlməyən fikirdir). -
20:8
اللَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰAl-Lahu Lā 'Ilāha 'Illā Huwa Lahu Al-'Asmā'u Al-ḥusnáTək olan Allah (ki), Ondan başqa bir məbud yoxdur! Ən gözəl adlar Ona məxsusdur. (Onun vacibəl-vücud, qədim və əzəli kimi bəzi adları Ondan qeyrisinə şamil edilə bilməz. Həyy, alim və qadir kimi bəzi adları isə müəyyən qoşmalarla şamil edilə bilər.) -
-
20:10
إِذْ رَأَىٰ نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَّعَلِّي آتِيكُم مِّنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى'Iḏ Ra'á Nārāan Faqāla Li'hlihi Amkuṯū 'Innī 'Ānastu Nārāan La`allī 'Ātīkum Minhā Biqabasin 'Aw 'Ajidu `Alá An-Nāri HudáanO zaman o, (Mədyəndən Misirə gedəndə Tuva səhrasının yaxınlığında yolu itirdiyi vaxt) bir od görmüş və ailəsinə demişdi: Siz dayanın. Mən həqiqətən, bir od gördüm. Bəlkə ondan sizə bir şölə gətirdim və ya odun başında yol göstərən tapdım. -
20:11
فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ يَا مُوسَىٰFalammā 'Atāhā Nūdī Yā MūsáBeləliklə, oda çatanda nida gəldi ki: Ey Musa! -
20:12
إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ ۖ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى'Innī 'Anā Rabbuka Fāḫla` Na`layka 'Innaka Bil-Wādi Al-Muqaddasi ṭūáanHəqiqətən, sənin Rəbbin Mənəm! Buna görə də nəleynini (ayağından) çıxart. Çünki sən müqəddəs Tuva çölündəsən (müqəddəs yerə ayaqqabı ilə girmək olmaz). -
20:13
وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَىٰWa 'Anā Aḫtartuka Fāstami` Limā YūḥáMən səni (peyğəmbərlik və imamətə) seçdim. Odur ki, edilən vəhyi dinlə. -
20:14
إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي'Innanī 'Anā Al-Lahu Lā 'Ilāha 'Illā 'Anā Fā`budnī Wa 'Aqimi Aṣ-ṣalāata LiḏikrīŞübhəsiz, bu Mənəm – tək Allah ki, Məndən başqa bir məbud yoxdur. Buna görə də Mənə ibadət et və namazı Məni anmaq üçün qıl! -
20:15
إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَىٰ'Inna As-Sā`ata 'Ātiyatun 'Akādu 'Uḫfīhā Litujzá Kullu Nafsin Bimā Tas`áQiyamət günü mütləq gələcəkdir. (Həmin gün) hər bir kəsə çalışdığının əvəzinin verilməsi üçün onu(n vaxtını) gizlətmək istəyirəm. -
20:16
فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَن لَّا يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَىٰFalā Yaṣuddannaka `Anhā Man Lā Yu'uminu Bihā Wa Attaba`a Hawāhu FatardáBuna görə də, ona iman gətirməyən və (nəfsi) istəklərinə tabe olmuş bir şəxs əsla səni ondan (Qiyamətə inanmaqdan) yayındırmasın, ki, həlak olarsan. -
20:17
وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَىٰWa Mā Tilka Biyamīnika Yā MūsáEy Musa, sağ əlindəki nədir? -
20:18
قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَىٰQāla Hiya `Aṣāya 'Atawakka'u `Alayhā Wa 'Ahuššu Bihā `Alá ġanamī Wa Liya Fīhā Ma'āribu 'UḫráDedi: Bu, mənim əsamdır. Ona söykənirəm və onunla qoyunlarıma (ağacdan) yarpaq (qırıb) tökürəm. Mənim ona başqa ehtiyaclarım da var. -
-
20:20
فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَىٰFa'alqāhā Fa'iḏā Hiya ḥayyatun Tas`áBeləliklə, (Musa) onu (əsanı yerə) atdı. O dərhal sürətlə hərəkət edən qorxulu və zəhərli bir ilan oldu.
Bağışlayan və mehriban Allahın adı ilə.
Имам Садык, да будет мир с ним, сказал: «Того, кто регулярно читает суру „Та, ха“, возлюбит Аллах, и в день Воскрешения книга его деяний будет вложена ему в правую руку…» (Аль-Хувайзи, «Нур ас-сакалейн», т. 3, с. 367)